نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت بر انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان است. طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به این منظور 308 نفر از دانش‌آموزان پایه نهم شهرستان سلماس (150 پسر و 158 دختر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به مقیاس‌های خودکارآمدی عمومی شرر، هوش هیجانی شات، خلاقیت عابدی و انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین هوش هیجانی و خلاقیت با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و هم‌چنین رابطه معناداری بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت از طریق میانجی‌گری خودکارآمدی به­دست آمد. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. با توجه به یافته‌ها می‌توان گفت که خودکارآمدی نقش واسطه‌ای در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت دارد. براین اساس با در نظرگرفتن متغیرهایی چون نقش هوش هیجانی، خلاقیت و خودکارآمدی می‌توان میزان انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان را ارتقاء بخشید.